In Nederland leven circa 80.000 mensen die geboren zijn met een geslachtsanatomie die niet helemaal overeenstemt met de norm voor mannen- en vrouwenlichamen. Vroeger heette dit hermafroditisme of intersekse condities en in 2006 werd de term: disorders of sex development voorgesteld. Omdat alle drie de termen nog in gebruik zijn, wordt hier gesproken van geslachtsvariaties. Vanaf de jaren 1950 werd het standaard medische praktijk kinderen met een geslachtsvariatie te behoeden voor sociale problemen door hen een gender toe te wijzen en die procedure vervolgens geheim te houden. Maar hoe was dat voor die kinderen? Hoe kijken zij, als nu-volwassenen, terug op de medische interventies en de geheimzinnigheid? Door het herschikken en interfereren van de kennis uit de levensverhalen met de kennis uit medische narratieven ontstaat een meervoudig perspectief. Zo wordt duidelijk dat medische interventies in geval van geslachtsvariaties verantwoord werden in een asymmetrisch kennisnetwerk dat doordrongen was van paradoxale boodschappen. Kennisproducties en kennisnetwerken rondom geslachtsvariaties waren dan wel contingent, maar niet waardevrij. De onderliggende ideologie die de paradigmaverschuivingen, vergissingen en accommodaties in gang zette, was en is hoofdzakelijk normatief. Dit onderzoek wil bijdragen aan het beschouwen van deze mensen als volwaardig met volwaardige lichamen en volwaardige levens.