Nederland heeft slechts twee periodes van nationale overheidscensuur gekend: de Franse tijd (van 1810 tot 1813) en de Tweede Wereldoorlog. Maar dat betekent niet dat buiten die tijdvakken ieder geschrift gedrukt kon worden. Zolang de boekdrukkunst bestaat, is er sprake geweest van controle op de verspreiding van gedachtegoed dat gevaarlijk geacht werd voor zeden, godsdienst of politiek. Door de eeuwen heen zijn er voortdurend boeken verboden.
Dit is de eerste studie die deze ontwikkeling in Nederland over een langere periode bekijkt. Aan de hand van opvallende processtukken en formele verboden biedt Boeken onder druk een chronologisch overzicht van de stand van de censuur in de breedst mogelijke zin: alles rond het tegenwerken of verbieden van openbaarmaking via druk, inclusief zelfcensuur ter bescherming van de eigen positie.