Professionals in de zorg staan al sinds de jaren zeventig ter discussie. Het eerste verwijt was dat ze te veel bezig waren met hun eigen belangen. Het tweede dat ze heus niet meer wisten dan hun cliënten, die zelf veel kennis in huis hadden. Maar sinds kort klinkt een ander geluid. De professional wordt te veel ondermijnd. De nadruk op het afleggen van verantwoording, marktwerking en vraagsturing holt het beroep van arts, sociaal werker en verzorgende helemaal uit. Daar hebben burgers – ook als mondige consumenten – niets aan.
Dit boek laat haarscherp zien dat de introductie van nieuwe beleidsconcepten in veel Europese verzorgingsstaten nodig was, maar in de praktijk van zorg en welzijn veel perverse gevolgen heeft. Er zijn echter ook voordelige gevolgen. Naast de trend van de-professionalisering is er ook sprake van voorzichtige re-professionalisering. Daarnaast is er meer aandacht voor de veranderende rol van burgers – ook in de multiculturele samenleving – en hoe professionals daarop reageren, of zouden kunnen reageren. Niet eerder werden drie terreinen bij elkaar gebracht – beleid, veranderende burgers en professionals – en niet eerder werd de praktijk van professionals (van arts tot maatschappelijk werker) in verschillende Europese landen onder de loep genomen.