Lokale vredeswerkers in (post)conflictgebieden zijn vaak kritisch over beleid en ideeën die hen vanuit Europa en de Verenigde Staten worden opgelegd. Om hun eigen kennis te kunnen ontwikkelen hebben zij behoefte aan een versterking van hun leer- en onderzoekscapaciteit. Het boek bespreekt het potentieel van dergelijke kennisstrategieën, gebruikmakend van interviews met vredeswerkers in Afrikaanse en Aziatische landen en bouwend op een analyse van bestaande initiatieven. Aandacht wordt besteed aan organisatieleren, lerende partnerschappen, kennisnetwerken, en actieonderzoek.
Op basis van een uitgebreide literatuurstudie en meer dan 100 interviews met vredeswerkers in verscheidende Afrikaanse en Aziatische landen analyseert het boek deze problemen en geeft het mogelijke oplossingsrichtingen. Naast nieuwe benaderingen van capaciteitsopbouw wordt gekeken naar netwerken als middel voor kennisuitwisseling rond vredesopbouw en ontwikkelingssamenwerking.