Voor zijn inwoners leek Antwerpen in 1884 wel een nieuwe stad: de oude stadsmuren waren gesloopt, nieuwe stadsdelen waren ontwikkeld, het aantal bewoners was in twintig jaar tijd verdubbeld. De voormalige provinciehaven was op weg om een van de grootste continentale havens te worden. Hierdoor kwamen traditionele ideeën over gemeenschap en identiteit op de helling te staan.

Van wie was de stad? Als ingebeelde ‘spiegel van de gemeenschap’ vormden de Antwerpse straten het brandpunt van deze strijd. Martin Schoups reconstrueert de heftige botsingen tussen liberalen en klerikalen, agenten en volksbuurten, stakers en ‘onderkruipers’. Zij hadden zeer tegenstrijdige ideeën over stedelijkheid.